Για τους άσπονδους φίλους του, η παρουσία του Νίκου Παππά στη ΔΕΘ ως βασικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα όνειρο που, αν και παράδοξα, γίνεται επιτέλους πραγματικότητα. Ομως η πραγματικότητα δεν είναι πάντα όπως τη θέλει κανείς – και ήρθε να ξυπνήσει κάπως απότομα τον νέο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης: κατά πολλούς η προτροπή Κασσελάκη στους υποστηρικτές του να μη δυσκολέψουν την παρουσία του στη ΔΕΘ μπορεί να έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα – και έτσι ο Παππάς να βρεθεί αντιμέτωπος με την οργή όσων αρνούνται να αποδεχτούν την πολιτική απόφαση που έλαβε η Κεντρική Επιτροπή, υπερψηφίζοντας την πρόταση μομφής κατά του μέχρι τότε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκεί, στη συνεδρίαση του περασμένου Σαββατοκύριακου, οι προσεκτικοί παρατηρητές στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν να εξελίσσεται μια άλλη, παράλληλη ιστορία. Η πλευρά Κασσελάκη περίμενε πως, ενδεχομένως, οι ψήφοι υπέρ της μομφής θα ήταν περισσότερες από αυτές εναντίον της, όμως δεν περίμεναν πως θα ξεπερνούσαν τον μαγικό αριθμό 148, που θα επικύρωνε καταστατικά την απόφαση. Σε μια ΚΕ που έχει διαμορφωθεί από το 2019, με τους τότε συσχετισμούς, η οργανωτική παρουσία του Κασσελάκη στηριζόταν κυρίως στο δίκτυο Παππά – που, εκείνη την περίοδο, ήταν ιδιαίτερα ισχυρό. Η πρώτη ένδειξη πως το κλίμα πια δεν είναι το ίδιο ήρθε όταν, στις υπογραφές των «100» που ζητούσαν εκλογές, υπήρχαν στελέχη που θεωρούνται στενοί συνομιλητές του πρώην υπουργού.
Ο άνθρωπος των ελιγμών. Τα υπόλοιπα είναι κομματική ιστορία, η οποία ερμηνεύεται πάντα κατά το δοκούν. Οσοι στηρίζουν Κασσελάκη αποδίδουν (στην καλύτερη) ευθύνες στον Παππά για το αποτέλεσμα της μομφής και στη χειρότερη υπονοούν είτε πως υπήρξε ένα είδος συνδιαλλαγής είτε πως ο Παππάς έσπευσε να αλλάξει στρατόπεδο. Μια τέτοια επιλογή θα ήταν συμβατή με την εικόνα που έχουν πρώην και νυν σύντροφοί του για τον πρώην υπουργό, τον οποίο περιγράφουν ως έναν άνθρωπο των ελιγμών – και πάλι, όμως, η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική: η απόφαση Παππά να στηρίξει τον Κασσελάκη στο συνέδριο του περασμένου Φεβρουαρίου, αποσοβώντας την εκλογική αναμέτρηση έγινε στο όνομα της ενότητας – και με την υποψία υπόσχεσης πως ο πρόεδρος έχει κάποιο κομματικό «χαλινάρι». Η τριάδα των στελεχών εκείνων που θεωρήθηκε πως νίκησαν τότε ήταν ο Γιώργος Τσίπρας, ο Σωκράτης Φάμελλος και ο Παππάς: ο πρώτος έκοψε τις σχέσεις του με τον Κασσελάκη μερικούς μήνες μετά, ο δεύτερος καθαιρέθηκε για να μπει στην θέση του ο Παππάς μία βδομάδα πριν από την πρόταση μομφής, με οριακή πλειοψηφία (και προτού ορκιστεί η Πόπη Τσαπανίδου), ενώ ο τρίτος παρέμενε (με διαφωνίες επί του πολιτικού) στο πλευρό του προέδρου.
Οι δίαυλοι με τους «87». Παρότι δίαυλοι υπάρχουν, οι σχέσεις των «87» με τον Παππά (και ειδικά όσο πιο κοντά φτάνει κανείς στους στενούς συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα) είναι παραπάνω από σαφές πως δεν είναι οι καλύτερες. Η πιο πιθανή, κατά πολλούς, εξήγηση των γεγονότων που ταράσσουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι κασσελακικοί χειρισμοί των τελευταίων ημερών πριν από τη συνεδρίαση της ΚΕ, αλλά και το ύφος της εισαγωγικής ομιλίας του, δημιούργησαν ένα κλίμα που δεν μπορούσε να «γυρίσει» υπέρ του όσο επιδέξιος κι αν έχει αποδειχτεί στο παρελθόν ο πρώην υπουργός. Σύμφωνα με τους λάτρεις των αριθμών, εντός της ΚΕ η επιρροή του έχει μειωθεί στο 1/3 της προηγούμενης – ακόμα και το πρεσάρισμα των τελευταίων ωρών πριν από τη μομφή δεν κατάφερε να αλλάξει τα δεδομένα. Σήμερα ο Παππάς τάσσεται στην ΠΓ με την πλειοψηφία, στηρίζοντας την απόφαση της ΚΕ.
Πώς αφήνουν οι εξελίξεις τον Νίκο Παππά; Αντιμέτωπο με την πραγματικότητα. Και αυτή είναι όντως αμείλικτη: η μεταβατική περίοδος για τον πρώην υπουργό, παρά τις δυσκολίες που έφερε στο κόμμα του με την ομόφωνη καταδίκη 13-0 από το Ειδικό Δικαστήριο, περιλαμβάνει και δυνατότητα παρέμβασης και το γραφείο 69 του ισογείου της Βουλής. Στον επόμενο τόνο, όποιος κι αν έχει επικρατήσει, η ίδια παρουσία απαιτεί κόπο και τρόπο. Κυρίως, απαιτεί εμπιστοσύνη.