Η ΕΕ προσπαθεί να επαναπατριστεί μέρος της επιχείρησης εκκαθάρισης παραγώγων του Λονδίνου, χρησιμοποιώντας το Brexit και τη χρηματοοικονομική σταθερότητα ως πρόσχημα.
Όμως, καθώς η βιομηχανία συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης πραγματοποιεί τη μεγάλη ετήσια συνάντησή της στη Φλόριντα αυτή την εβδομάδα, υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία για το γεγονός ότι το σχέδιο των Βρυξελλών για τη μετατόπιση όλων των συναλλαγών σε ευρώ στο Παρίσι, τη Φρανκφούρτη και άλλα ηπειρωτικά χρηματοπιστωτικά κέντρα κάνει μεγάλο λάθος.
Τα σχέδιά τους για την εποπτεία των κέντρων εκκαθάρισης είναι λανθασμένα και δε φαίνεται να εκτιμούν τον όγκο των επιχειρηματικών διαταραχών που θα πραγματοποιηθούν σίγουρα μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Αυτή τη στιγμή, το Λονδίνο είναι ο κύριος χώρος για την εκκαθάριση των παραγώγων του ευρώ, μια θέση που ενισχύθηκε από τις μεταρρυθμίσεις κρίσης που απαιτούσαν κεντρική εκκαθάριση των συμβάσεων χωρίς χρέωση.
Στην αγορά ανταλλαγής επιτοκίων της ΕΕ, για παράδειγμα, μια εταιρεία με έδρα το Λονδίνο εκκαθαρίζει περίπου εννέα από τα 10 κεντρικά εκκαθαρισμένα εξωχρηματιστηριακά δρομολόγια, ή περίπου το 85% όλων των εκκρεμών συμβάσεων εξωχρηματιστηριακών συναλλαγών στην ΕΕ. Τα τρία τέταρτα των συναλλαγών αυτών, όπως μετριούνται με πλασματική εκκρεμούσα αξία, αφορούν συμβάσεις στις οποίες τουλάχιστον μία πλευρά ανήκει σε ομάδα 16 αντιπροσώπων που έχουν έδρα στην πόλη.
Οι συνέπειες της εκκαθάρισης από πλευράς χρηματοπιστωτικής σταθερότητας αποτελούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα ανησυχητικό ζήτημα, διότι η αποτυχία ενός κεντρικού αντισυμβαλλομένου (CCP) θα μπορούσε εύκολα να μεταδώσει την αδυναμία σε όλον τον ευρύτερο τομέα.
Επί σχεδόν μια δεκαετία τώρα, οι ρυθμιστικές αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν η πρώτη ρυθμιστική γραμμή άμυνας για ολόκληρο το μπλοκ των 28 μελών. Τώρα που το Brexit παραμονεύει, η Ευρωπαϊκή Κομισιόν επιθυμεί μια νέα εποπτική λύση για τα παράγωγα που εκφράζονται σε ευρώ. Έχει προτείνει την ένταξη όλων των επιχειρήσεων εκτός ΕΕ υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Αρχής Κινητών Αξιών και Αγορών (Esma), της περιφερειακής εποπτικής αρχής. Οι συμψηφιστικές μονάδες τρίτων χωρών – αλλά όχι εκείνες της ΕΕ – θα πρέπει να αναζητήσουν αναγνώριση από την Esma. Θα είχε στη συνέχεια την εξουσία να επιθεωρεί και να τους επιβάλει πρόστιμα και θα μπορούσε ενδεχομένως να τους αναγκάσει να εγκατασταθούν στην ευρωζώνη.
Ξεχωριστά, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσπαθεί επίσης να συμμετάσχει, προτείνοντας μια αλλαγή στο καταστατικό της για να της δώσει εποπτική εξουσία για τις εκκαθαριστικές εταιρείες. Ωστόσο, η ΕΕ κάνει λάθος και υποτιμά την πιθανή αναταραχή που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτή η μετατόπιση. Το σχέδιο των Βρυξελλών δεν περνά την εποπτεία των τοπικών εκκαθαριστικών γραφείων στην Esma – αντίθετα οι εθνικές αρχές θα συνεχίσουν να χορηγούν τις άδειές τους. Αυτό σημαίνει ότι κάθε επιχείρηση που μεταναστεύει από το Λονδίνο στην ΕΕ των 27 θα ήταν λιγότερο κεντρικά ελεγχόμενη από ό, τι πριν.
Οι συστημικώς σημαντικοί εκκαθαριστικοί οίκοι θα μπορούσαν να χωριστούν μεταξύ πολλών διαφορετικών εθνικών και ευρωπαϊκών φυλάκων που δεν θα είχαν τόση εμπειρογνωμοσύνη στον τομέα όσο και μια πλήρη εικόνα του τι συνέβαινε. Επιπλέον, όλη αυτή η αβεβαιότητα σχετικά με το τι θα συμβεί με τις συμβάσεις παραγώγων που αφορούν οντότητες με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο μετά από το Brexit θα μπορούσε να είναι πολύ αποδιοργανωτική.
Εάν η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο αρνούνται να αναγνωρίσουν τα ρυθμιστικά συστήματα ο ένας του άλλου – μια διαδικασία που είναι γνωστή ως ισοδυναμία – τότε τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να ανοίξουν θυγατρικές στην ΕΕ των 27, αυξάνοντας το κόστος και μειώνοντας την αποτελεσματικότητα.
Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι η μόνη χώρα που ανησυχεί για τις προτάσεις εκκαθάρισης της ΕΕ. Αμερικανοί αξιωματούχοι ανησυχούν ότι οι αλλαγές του κανόνα θα μπορούσαν επίσης να επιτρέψουν στην Esma και την ΕΚΤ να ασκήσουν εξουσία έναντι των αμερικανών εμπόρων μελλοντικής εκπλήρωσης. Εάν η μάχη εξαπλωθεί, οι ΗΠΑ και η ΕΕ ενδέχεται να καταργήσουν τις ισχύουσες συμφωνίες ισοτιμίας τους, οδηγώντας σε μια άλλη πιθανή πηγή αναταραχής σε αυτήν την κρίσιμη αγορά.
Οι συμμετέχοντες στην αγορά και οι ρυθμιστικές αρχές συμφωνούν ότι οι κεντρικοί αντισυμβαλλόμενοι έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα από την κρίση και επομένως απαιτούν στενή εποπτεία. Ωστόσο, η πρόταση της ΕΕ για το χειρισμό της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου δεν ανταποκρίνεται στην προσδοκία αυτή.
Αντί να δημιουργηθεί μια ολοκληρωμένη λύση της ΕΕ, μοιάζει μάλλον με ένα ατελές σπίτι που προσπαθεί να κρατήσει πάρα πολλές οντότητες κάτω από τη στέγη του – την ΕΚΤ, την Esma και τις εθνικές αρχές. Το σχέδιο θα αφήσει την αγορά και τους επόπτες της επικίνδυνα κατακερματισμένους, δημιουργώντας ταυτόχρονα αβεβαιότητα για τις πολλές ευρωπαϊκές και βρετανικές εταιρείες που βασίζονται σε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης για αντιστάθμιση των κινδύνων τους. Είναι καιρός να σταματήσουμε να παίζουμε πολιτικά με την εκκαθάριση του ευρώ και να βρούμε μια εφαρμόσιμη λύση.