Τα λίγα νέα είναι καλά νέα.
Ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε στην ετήσια Σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσινγκτον. Οι περισσότερες μεγάλες οικονομίες είδαν τις προβλέψεις για την ανάπτυξή τους να αναβαθμίζονται ενώ η παγκόσμια επέκταση φαίνεται να γίνεται ολοένα και πιο συγχρονισμένα. Σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας δεκαετίας, δεν υπήρχε η αίσθηση μιας επικείμενης κρίσης για κάποιο ζήτημα που να απαιτεί σχεδόν άμεση δράση.
Δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια ακούμε συνέχεια παράπονα για την ασθενή φύση της τρέχουσας ανάκαμψης σε σχέση με παρελθοντικές, αξίζει να κάνουμε ένα διάλειμμα, να ξεφυσήσουμε και να πούμε: Ίσως να μην είναι καθόλου άσχημα έτσι.
Κανείς δεν θέλει να κατηγορηθεί ότι είναι η Πολυάννα της εποχής πριν το 2007. Κανείς δεν τραγουδά ότι όλα είναι υπέροχα. Ο ρυθμός ανάπτυξης μπορεί πάντα να επιταχυνθεί. Trendy αλλά ταυτόχρονα αξιόλογα ζητήματα όπως η ανισότητα, το χρέος της Κίνας, η άνοδος του λαϊκισμού και οι χαλαρές συνθήκες χρηματοδότησης πήραν υποχρεωτική δημοσιότητα. Υπάρχει επίσης το εν εξελίξει έπος του Brexit, συνοδευόμενο από την αποτροπιαστική αποδοχή ότι θα είναι μαζί μας για λίγο καιρό.
Κανένα από αυτά δεν απειλεί τις προοπτικές με οποιονδήποτε άμεσο τρόπο. Οι συμμετέχοντες στη Σύνοδο δεν πάλευαν με τη βαθύτερη ύφεση από τη δεκαετία του 1930, ή με την κρίση του ευρώ, ή το φάντασμα του αποπληθωρισμού ή την κατάρρευση του παγκόσμιου εμπορικού συστήματος (ακόμα). Το ΔΝΤ φάνηκε να καταβάλει υπερπροσπάθεια, διανθίζοντας την τελευταία του έκθεση World Economic Outlook με αιχμηρές αναφορές για τους κινδύνους εφησυχασμού.
Αυτό που οι περιορισμένες ειδήσεις ανέδειξαν στη συγκέντρωση του ΔΝΤ ήταν ενθαρρυντικό. Η Jana Randow και η Carolynn Look ανέφεραν ότι οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σκέφτονται να μειώσουν τις μηνιαίες αγορές ομολόγων τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Η απόσυρση των τεράστιων μέτρων στήριξης αντανακλά μια σημαντικά βελτιωμένη εικόνα ακόμη και αν ο πληθωρισμός παραμένει πολύ χαμηλός. Τουλάχιστον δεν είναι αποπληθωρισμός.
Αλλά έστω κι έτσι. Το ΔΝΤ δεν είναι συνηθισμένο να λέει ότι “αποστολή εξετελέσθη”. Στο περιθώριο της εκδήλωσης γίνονταν συζητήσεις για πράγματα που δεν έχουν συμβεί ακόμα, αλλά θα μπορούσαν να πάνε στραβά.
Ο Robert Zoellick, πρώην πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας και μόνιμος εμπορικός αντιπρόσωπος των ΗΠΑ, τοποθέτησε τις πιθανότητες να αποχωρήσει ο Donald Trump από τη Nafta σε περίπου 50-50.
Ο Tim Adams, πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Οικονομικών, ο οποίος συντόνιζε το πάνελ στο οποίο μίλησε ο Zoellick, εξέφρασε ανησυχία για τους “τερμίτες στο ξύλο”. Εκτός από τον λαϊκισμό που εγκλωβίζει τις μεγάλες οικονομίες σε αβεβαιότητα, επικαλέστηκε τις δημογραφικές προκλήσεις και την εξάπλωση της αποπαγκοσμιοποίησης.
Το ζήτημα του απόντος πληθωρισμού ήταν στο μυαλό του κόσμου, αν και κανείς δεν μπόρεσε να φτάσει σε ένα συμπέρασμα. Ο Adams σχεδόν επανέλαβε την την ομιλία του Σεπτεμβρίου από τον διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας, Mark Carney, θέτοντας το εξής ερώτημα: Εάν ένας παγκοσμιοποιημένος κόσμος έχει περιορισμένο πληθωρισμό, τότε η χαλάρωση (ή και διάρρηξη) των οικονομικών δεσμών των κρατών θα απελευθέρωνε τον πληθωρισμό;
Στην άλλη άκρη της πόλης, στο Ινστιτούτο Διεθνών Οικονομικών Peterson, οι συμμετέχοντες σε πάνελ έδωσαν επίσης μάχη με τον ξεροκέφαλο πληθωρισμό. Ο Olivier Blanchard, που μέχρι πρόσφατα ήταν επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, εκτίμησε ότι θα ήταν καλύτερο εάν ο πληθωρισμός ανέκαμπτε τυχαία. Κρατήστε τα επιτόκια χαμηλά και κάποια στιγμή η αγορά εργασίας θα γίνει αρκετά σφιχτή για να το κάνει να συμβεί. Το ερώτημα είναι αν το ποσοστό ανεργίας είναι … 3,5%; 3%; 2,5%; (Το ποσοστό ανεργίας στις ΗΠΑ διαμορφώθηκε στο 4,2% το Σεπτέμβριο, ήδη πολύ χαμηλά.) Ο έτερος ομιλητής, πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Larry Summers, δεν ήταν τόσο αυστηρός. Η έκβαση παραμένει ανοιχτή.
Όλα χρειάζονται παρακολούθηση. Κανένα δεν συνιστά κρίση σε σύγκριση με τα θέματα της ατζέντας της τελευταίας δεκαετίας. Πάρτε όλοι ανάσα. Έχουμε να κάνουμε με κάτι καλό.