Σε ενάμιση μήνα το αργότερο, τα capital controls θα ανήκουν στην ιστορία. Οι τελευταίοι περιορισμοί είναι προ των πυλών να αρθούν και αυτό, δρομολογεί από μόνο του μία σειρά εξελίξεων στην οικονομία.
Κατ αρχήν, χάνεται ένα επιχείρημα για τη διατήρηση λογαριασμών καταθέσεων στο εξωτερικό, ειδικά για μικρούς ή μεσαίας κλίμακας καταθέτες, καθώς από μόνη της η «μετανάστευση» των χρημάτων είναι κοστοβόρα. Σαφώς εξαιρούνται όσοι έχουν επαγγελματικούς ή άλλους λόγους να έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό(π.χ. σπουδές, υγεία κ.λπ.) – ακόμη και με το τίμημα πρόσθετων εξόδων διατήρησης λογαριασμού.
Σύμφωνα με πληροφορίες σε τράπεζες του Ην. Βασιλείου και του Λουξεμβούργου, από το 2009 περίπου που άρχισαν μαζικά να ανοίγουν καταθέσεις σε ξένες τράπεζες οι Ελληνες πολίτες έως σήμερα, έχουν επέλθει αλλαγές στην τιμολογιακή πολιτική, ειδικότερα στο κομμάτι του κόστους διαχείρισης και φυσικά των επιτοκίων.
Ενδεικτικά, σε μεγάλη διεθνή τράπεζα στην Μ. Βρετανία, αν ο λογαριασμός τηρείται σε ευρώ, ο καταθέτης όχι μόνο δεν λαμβάνει επιτόκιο, αλλά πληρώνει και την τράπεζα! Ειδικότερα, ο ιδιώτης καταθέτης επιβαρύνεται με επιπλέον έξοδα λόγω αρνητικών επιτοκίων στο ευρώ. Τα έξοδα αυτά, για ποσό άνω των 100.000 ευρώ ανέρχονται σε 50 ευρώ το μήνα! Για υψηλότερα ποσά, τα έξοδα ανεβαίνουν ακόμη περισσότερο, σε κλιμακούμενη βάση.
Καλύτερα είναι τα «νέα» για τους κατά τι μικρότερους καταθέτες, – οι οποίοι μέχρι νεωτέρας- είναι προστατευμένοι. Για σύνολο καταθέσεων έως 99.999 ευρώ, το κόστος των αρνητικών επιτοκίων το επωμίζεται η τράπεζα (κάτι που έκανε για όλους, ανεξαρτήτως ποσού, την τελευταία 3ετία), οπότε ο καταθέτης «γλυτώνει» τα 50 ευρώ το μήνα, μίνιμουμ.
Μία άλλη σημαντική παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπ’ οψιν είναι τα «ψιλά γράμματα» του κόστους διαχείρισης. Και στην Αγγλία και στο Λουξεμβούργο – αγορές που κυρίως ενδιαφέρουν το ελληνικό αποταμιευτικό κοινό – αν η συνολική σχέση με την τράπεζα υπολείπεται των 200.000 ευρώ, υπάρχουν έξοδα διαχείρισης.
Το penalty που πληρώνουν όσων η συνολική σχέση είναι κάτω των 200.000 ευρώ, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο. Κατά μέσο όρο κυμαίνεται από 1.500 – 1.800 ευρώ το χρόνο!
Να διευκρινισθεί ότι η συνολική σχέση δεν αφορά μόνο τον καταθετικό λογαριασμό σε ευρώ, αλλά και σε τυχόν άλλα νομίσματα στα οποία διατηρεί λογαριασμό ο καταθέτης, όπως π.χ. δολάριο ή λίρες (εκφρασμένα σε ευρώ), καθώς και τις όποιες προθεσμιακές του τοποθετήσεις ή επενδυτικές του επιλογές (συμπεριλαμβάνονται τα Αμοιβαία Κεφάλαια, τα δομημένα προϊόντα κ.ά).
Τόσο τα παραπάνω ενδεικτικά κόστη, όσο και τα προσφερόμενα επιτόκια στις προθεσμιακές (στην ελληνική αγορά είναι πολύ υψηλότερα με διαφορά) σε συνδυασμό με τη βελτίωση του κλίματος στη χώρα και τη σταδιακή επανεγκατάσταση της εμπιστοσύνης, δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για την επιστροφή των κεφαλαίων στον…τόπο τους.
Κάποια κεφάλαια ήδη έρχονται, αν και οι τραπεζίτες περιμένουν μεγάλο «κύμα» επιστροφής Σεπτέμβριο – Οκτώβριο.
Θετικό προς την κατεύθυνση αυτή και το μήνυμα της Τραπέζης Ελλάδος, με αφορμή τα τελευταία επίσημα, βάσει των οποίων τον Ιούνιο, οι καταθέσεις αυξήθηκαν κατά επιπλέον 1 δισ. ευρώ και μάλιστα μόνο από ιδιώτες (δεν υπάρχει επίσημος διαχωρισμός πόσα από αυτά είναι από εξωτερικό).