Του Narayana Kocherlakota-Οι αξιωματούχοι της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ προσπαθούν να καλύψουν μία από τις πιο σημαντικές θέσεις στην πιο ισχυρή κεντρική τράπεζα του κόσμου: αυτή του προέδρου της Fed της Νέας Υόρκης. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι η ασφαλέστερη επιλογή δεν είναι και η καλύτερη.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά περίπλοκη δουλειά. Περιλαμβάνει την εποπτεία των μεγαλύτερων τραπεζών της χώρας, την επίβλεψη ενός διατραπεζικού συστήματος πληρωμών που είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία της οικονομίας της χώρας, καθήκοντα αντιπροέδρου της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς (FOMC) και τη διεξαγωγή των λειτουργειών της αγοράς που θέτουν σε εφαρμογή τις αποφάσεις νομισματικής πολιτικής. Επιπλέον, ο πρόεδρος της Fed της Νέας Υόρκης πρέπει να διαχειριστεί σχεδόν 3.000 υπαλλήλους και να είναι επιδέξια επικοινωνιακός με τον κόσμο και όλο και περισσότερο με το Κογκρέσο.
Η “λίστα” των ευθυνών (και είμαι βέβαιος ότι έχω ξεχάσει κάποιες) είναι τόσο μεγάλη που κανείς, αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί να είναι απόλυτα κατάλληλος για να χειριστεί όλες τις πτυχές της δουλειάς. Αυτό σημαίνει, ωστόσο, ότι η “δεξαμενή” των πιθανών υποψηφίων είναι πολύ μεγάλη. Κάποιοι θα είναι καλύτεροι στη νομισματική πολιτική. Κάποιοι θα είναι καλύτεροι στην εποπτεία. Κάποιοι θα είναι εξαιρετικοί ηγέτες. Κανείς δεν θα μπορεί να τα κάνει όλα το ίδιο καλά.
Πώς θα έπρεπε λοιπόν οι αρμόδιοι υπάλληλοι – το Διοικητικό Συμβούλιο και οι μη τραπεζικοί διευθυντές της Fed της Νέας Υόρκης – να κινηθούν ώστε να καταλήξουν στην απόφασή τους; Μια προσέγγιση είναι να αναζητήσουν ένα “βολικό” άτομο – κάποιον με τον οποίο οι βασικοί συνεργάτες του είναι εξοικειωμένοι, ίσως μέσω των πολλών ετών αλληλεπίδρασης που θα τους συνδέουν. Μία άλλη είναι να επιλέξουν έναν άνθρωπο-πρόκληση, ο οποίος – ίσως χάρη στο φύλο του ή τη φυλή – θα φέρει μια νέα και συναρπαστική προοπτική.
Είναι ακόμα νωρίς για να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία. Αλλά τα διάφορα ονόματα που έχουν διαρρεύσει από τις υπερβολικά μυστικοπαθείς διαβουλεύσεις δείχνουν ότι οι επιλογές τείνουν προς ένα “βολικό” πρόσωπο και όχι μία πρόκληση. Αυτό δεν είναι τυχαίο: Η Fed έχει μακρά ιστορία στο να επιλέγει την άνεση έναντι της πρόκλησης. Εν μέρει, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καταλήξαμε στο να έχουμε για περισσότερο από από έναν αιώνα λευκούς προέδρους στη Fed της Νέας Υόρκης. Επίσης αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Fed, έχει -περισσότερες από μία φορές- υποκύψει σε επικίνδυνα σκεπτικά που έχουνι βλάψει την οικονομία.
Όπως και πολλοί άλλοι μεγάλοι οργανισμοί, η Fed πρέπει να κάνει καλύτερη δουλειά για να επιτύχει τη διαφορετικότητα. Αυτό απαιτεί να προχωρήσει σε πολύ περισσότερες επιλογές-πρόκληση. Η προεδρία της Fed της Νέας Υόρκης θα μπορούσε να αποτελέσει μία εξαιρετική αρχή για να το κάνει.