Η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών δεν είναι ιερό μυστήριο.
Ενώ είναι σημαντική και αξίζει να διατηρηθεί, έχει όρια. Στην περίπτωση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, η μόνωση των κεντρικών τραπεζιτών από την πολιτική διαδικασία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από πολιτικούς παράγοντες που σέβονται τους κανόνες και τις παραδόσεις συμπεριφοράς. Αν η τελευταία φράση δε σας λέει κάτι, θα έπρεπε.
Τα τελευταία δύο χρόνια, ειδικά τους τελευταίους εννέα μήνες, σχεδόν κάθε κυβερνητική σύμβαση έχει πεταχτεί έξω από το παράθυρο. Μέχρι τώρα, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει αφήσει τη Fed στην ησυχία της, όπως έκαναν οι πρόσφατοι προκάτοχοί του. Δεν υπάρχουν tweets, δεν υπάρχουν ψευδώνυμα ή αμφισβητήσεις για τις αποφάσεις επιτοκίου.
Υπάρχει ο κίνδυνος αυτό να αλλάξει, καθώς ο Τραμπ προσεγγίζει τον διορισμό νέου προέδρου και αντιπροέδρου. Θα αισθανθεί ότι, διορισμένοι από τον ίδιο και όχι τον Ομπάμα, θα ανήκουν σε αυτόν; Αυτό θα ήταν πολύ επιζήμιο για ένα θεσμικό όργανο το οποίο, παρ’ όλες τις ατέλειές του, έχει κάνει καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια σε μία από τις δύο εντολές του: την απασχόληση. Το ποσοστό ανεργίας έχει μειωθεί στο 4,2%.
Η Fed έχει πάει λιγότερο καλά στη σταθερότητα των τιμών. Όπως είπε η Τζάνετ Γέλεν, αυτό είναι ένα μυστήριο – και είναι σαφές ότι είναι δυσαρεστημένη που ο πληθωρισμός είναι πολύ χαμηλός. (Δεν είναι η μόνη επικεφαλής κεντρικής τράπεζας σε αυτή τη δύσκολη θέση.) Τα μοντέλα της Fed δείχνουν ότι ο ρυθμός αύξησης των τιμών πρέπει να φτάσει στο 2%. Η πολιτική βασίζεται σε αυτή την αρχή.
Η περίπτωση του ελλείποντος πληθωρισμού είναι ένας καλός λόγος για να διερωτηθεί κανείς εάν η ανεξαρτησία μπορεί να δικαιολογηθεί. Ο πρώην πρόεδρος της Fed, Μπεν Μπερνάνκι, υπαινίχθηκε την ερώτηση αυτή την περασμένη εβδομάδα.
Η ελευθέρωση των κεντρικών τραπεζών ώστε να μπορούν να αποφασίσουν οι ίδιες για τα επιτόκια ήταν μια ιδέα που επετεύχθη τις τελευταίες δεκαετίες ως ένας τρόπος για να διατηρηθεί ο πληθωρισμός χαμηλά. Η ιδέα ήταν ότι οι αξιωματούχοι θα μπορούσαν να κάνουν ό, τι ήταν απαραίτητο για να σκοτώσουν το θηρίο του πληθωρισμού, όπως έκανε ο Πολ Βόλκερ τη δεκαετία του ’80, ακόμα κι αν θα ήταν αντίθετο με τις βραχυπρόθεσμες επιθυμίες των ψηφοφόρων. Εάν το πρόβλημα τώρα είναι ο ανεπαρκής πληθωρισμός, αυτό σημαίνει ότι η πολιτική παρέμβαση θα εγγυηθεί ένα καλύτερο αποτέλεσμα;
Δεν είναι απαραίτητο. Πρώτον, δεν γνωρίζουμε εάν ο υπερβολικά χαμηλός πληθωρισμός είναι απλώς ένα προσωρινό πράγμα ή το αποτέλεσμα ευρείας παγκόσμιας δύναμης που δεν ελέγχεται από πολιτικούς και υπουργεία οικονομικών, καθώς και από τις κεντρικές τράπεζες.
Δεύτερον, υπάρχει μια ισχυρή επιχειρηματολογία, σε κάθε περίπτωση, οι φορολογικές αρχές να ενεργούν σε συνεννόηση με τους νομισματικούς ιερείς σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Δεν θα χαρακτηρίζαμε την παρούσα κατάσταση με τον πληθωρισμό επείγουσα κατάσταση, αν και είναι ενοχλητική.
Τρίτον, ποιος γνωρίζει εάν η λήψη πολιτικών αποφάσεων θα οδηγήσει σε καλύτερο αποτέλεσμα; Σίγουρα δεν θα ήταν εύστροφο ή όμορφο. Θυμηθείτε τον Μπίσμαρκ και το λουκάνικο! Είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα ιδιαίτερα πολωμένο Κογκρέσο, με εμμονή με τους πολέμους κουλτούρας, να εκπονεί μια περίπλοκη και λεπτομερή νομισματική απόφαση.
Κανένα από αυτά δεν εμποδίζει το Κογκρέσο, το οποίο δημιούργησε τη Fed, να ασκεί την κατάλληλη εποπτεία και να κάνει αλλαγές στις παραμέτρους του τρόπου με τον οποίο ενεργεί η κεντρική τράπεζα. Αλλά η κάμψη ή η κατάργηση της ικανότητας της Fed να λαμβάνει επιχειρησιακές αποφάσεις θα ήταν κακή ιδέα.
Με τόσο λίγα θεσμικά όργανα στην αμερικανική ζωή που δεν έχουν καταστραφεί, ας κρατήσουμε αυτό που έχουμε. Για τον Τραμπ, αυτό σημαίνει να κάνει μια σωστή επιλογή και να αφήσει τους διορισμένους να προχωρήσουν με τη δουλειά τους χωρίς τις δυνάμεις των κοινωνικών δικτύων, των Breitbart ή Fox να τους παρενοχλούν. Έχει αφήσει τη Fed στην ησυχία της μέχρι τώρα, και εύγε γι’ αυτό. Μην το αφήσετε να γίνει εξαίρεση. Για τους υποψηφίους της Fed από τώρα μέχρι και τον Ιανουάριο του 2020, τηρήστε τις απολιτικές παραδόσεις του τόπου.
Για να δανειστούμε από τον Τσώρτσιλ, μπορεί να είναι η χειρότερη μορφή χάραξης πολιτικής, εκτός από όλες τις υπόλοιπες.