H βρετανίδα πρωθυπουργός Theresa May που, όχι πολύ καιρό πριν, αποτελούσε την κυρίαρχη δύναμη της πολιτικής της χώρας της, μοιάζει πλέον με κουτσό άλογο, ενώ αντίθετα ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron μόλις σάρωσε στις βουλευτικές εκλογές της δικής του χώρας.
Συγκρίνοντας τα στυλ των δύο ηγετών μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί ο ένας ανεβαίνει και ο άλλος κατεβαίνει, ιδίως αν εξετάσει την ανταπόκρισή τους δε δύο δραματικές εξελίξεις που απείλησαν να ανατρέψουν την πολιτική τους καριέρα: την απεργία στο εργοστάσιο της Whirpool για τον Macron και την τραγική πυρκαγιά στον Πύργο Grenfell για την Theresa May.
Συχνά, μια μοναδική στιγμή μπορεί να παγιώσει μια αίσθηση στο εκλογικό σώμα για το χαρακτήρα και τις αξίες ενός ηγέτη. Ο τρόπος με τον οποίο ένας ηγέτης επιλέγει να αντιδράσει σε μια μη προγραμματισμένη κατάσταση που “ξεδιπλώνεται” μπορεί να είναι πολύ αποκαλυπτικός.
Παρότι η φωτιά που “κατάπιε” το συγκρότημα κατοικιών ξέσπασε μετά τις βρετανικές γενικές εκλογές, η απάντηση του Πρωθυπουργού έδωσε μια καλή γεύση για το πώς κατάφερε να μετατρέψει ένα φαινομενικά ανυπέρβλητο εκλογικό προβάδισμα σε μια μειοψηφία στη Βουλή των Κοινοτήτων. Ο πύργος του Grenfell ήταν ένα δημόσιο συγκρότημα κατοικιών και παρόλο που δεν γνωρίζουμε πολλά σε αυτό το σημείο και οι έρευνες συνεχίζονται, η ευκολία με την οποία εξαπλώθηκε η φωτιά στο κτίριο, φαίνεται στα μάτια πολλών να συμβολίζει την αδιαφορία μιας συντηρητικής κυβέρνησης για τους μη προνομιούχους.
Μετά την καταστροφή, η Theresa May αρνήθηκε να επισκεφθεί την περιοχή, με το γραφείο της να επικαλείται θέμα ασφάλειας, μια δικαιολογία που φάνηκε ακόμη πιο αναξιόπιστη όταν η βασίλισσα έκανε τη δική της επίσκεψη την επόμενη μέρα. Αυτό κατάφερε μόνο να ενισχύσει την εικόνας της ως απόμακρης και φοβισμένης. Η απόφασή της επισκεφτεί τελικά την περιοχή, έκανε τα πράγματα χειρότερα, καθώς φάνηκε να πηγαίνει όπου πάει ο “άνεμος”.
Καθώς αυτό εξελισσόταν, δεν μπορούσα να μην ανατρέξω σε ένα γεγονός, λίγο πριν την έναρξη του τελικού γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Για πολλούς μήνες, οι εργαζόμενοι ενός εργοστασίου της Whirpool στη βόρεια Γαλλία πραγματοποιούσαν συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις αντιδρώντας στα σχέδια της εταιρείας για κλείσιμο και μεταφορά του εργοστασίου. Ενώ ο Macron ήταν απασχολημένος λόγω της προγραμματισμένης συνάντησής του με τους εκπροσώπους των συνδικάτων και των επιχειρήσεων πίσω από κλειστές πόρτες σε μια ασφαλή τοποθεσία, η αντίπαλός του Le Pen, που εναντιωνόταν για πολλά χρόνια στο outsourcing, εμφανίστηκε στο εργοστάσιο, ακολουθούμενη από κάμερες. Τράβηξε, μάλιστα, selfies με ενθουσιασμένους εργάτες, συγκεντρώνοντας τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Macron έδειχνε εκτός πραγματικότητας και φοβισμένος να συναντηθεί με τους εργαζόμενους που ετοιμάζονταν να χάσουν τη δουλειά τους.
Καθώς η καταστροφή των δημόσιων σχέσεων εκτυλισσόταν σε πραγματικό χρόνο, ο Macron αποφάσισε να επισκεφτεί το εργοστάσιο την ίδια μέρα. Ο διάλογος με τους εργαζόμενους ήταν μακρύς και ενίοτε έντονος. Η φήμη του διασώθηκε στα μίντια.
Το ενδιαφέρον είναι, ότι μετά τις εκλογές, ένα συναρπαστικό ερευνητικό ντοκιμαντέρ για την εκστρατεία, αποκάλυψε το inside story για το πώς ο Macron αποφάσισε να πάει στη μονάδα.
Καθώς ο ίδιος και οι φροντιστές της εικόνας του παρακολουθούν την καταστροφή των δημοσίων σχέσεων μέσα από τα τηλέφωνά τους, αποφασίζει ότι πρέπει να πάει στο εργοστάσιο. Η ασφάλειά του περιγράφει τις λεπτομέρειες των κινητοποιήσεων, επειδή φοβούνται πως μπορεί να δεχτεί με κάποιο τρόπο επίθεση, κάνοντας την καταστροφή ακόμη χειρότερη. Ο Macron τους σταματά με λόγια που είναι αξιομνημόνευτα: “Πρέπει να παίρνεις το ρίσκο. Πρέπει να είσαι εκεί όταν τα γεγονότα είναι ακόμη ζεστά. Αν ακούς τους σωματοφύλακες, θα καταλήξεις σαν τον Hollande. Ίσως είσαι ασφαλής, αλλά είσαι νεκρός”, είπε, αναφερόμενος στον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας και μέντορα του Macron.
Η Theresa May έκανε προσεκτικά κάθε βήμα της πολιτικής της σταδιοδρομίας. Πραγματοποίησε μια προσεκτική καμπάνια, παίζοντας πάντα εκ τους ασφαλούς. Προσπάθησε να το κάνει και μετά το Grenfell. Η συμβουλή του Macron πρέπει να ηχήσει δυνατά στα αυτιά της, όπως στα αυτιά πολλών πολιτικών σε όλο τον κόσμο: οι πολιτικοί που φοβούνται να μπουν στη μάχη, καταλήγουν να τιμωρούνται.