Οι φόβοι ότι η Γαλλία προετοιμάζει μια επίθεση μετά το Brexit στη βιομηχανία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων του Ηνωμένου Βασιλείου θα χαιρετιστούν με σκεπτικισμό από τους σκληροπυρηνικούς Brexiters.
Παρόμοιες ανησυχίες διαδόθηκαν σχετικά με τις θέσεις εργασίας του City και δεν έχουν υλοποιηθεί. Οι μεγάλες επενδυτικές τράπεζες φαινομενικά αναμένεται να μετακινήσουν σε μια πρώτη φάση μόνο μερικές εκατοντάδες ανθρώπους στη Φρανκφούρτη, το Δουβλίνο και το Παρίσι, παρά τις χιλιάδες που προβλέπονταν πριν από έναν χρόνο.
Ο παραλληλισμός είναι δίκαιος μέχρι ένα σημείο. Οι τράπεζες ήταν πάντα διστακτικές να διαταράξουν τις εργασίες τους στο Λονδίνο και πρόθυμες να πείσουν την κυβέρνηση να ασκήσει σκληρές πιέσεις για λογαριασμό τους. Ο κίνδυνος για τις θέσεις εργασίας στο City παραμένει μακροπρόθεσμα, αλλά ορισμένες τράπεζες πιθανότατα φώναζαν λύκος
Οι προειδοποιήσεις σχετικά με τη διαχείριση περιουσιακών στοιχείων, ωστόσο, κινδυνεύουν να υποτιμηθούν παρά να υπερτιμηθούν.
Το Παρίσι δεν έχει κρύψει την επιθυμία του να επεκτείνει το μερίδιό του στον κλάδο της ευρωπαϊκής διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, θέτοντας το αίτημά του σε ένα κομμάτι του βρετανικού τομέα 8 τρισεκατομμυρίων λιρών.
Η προσπάθεια είναι πιο αξιόπιστη από την ιαχή της Γαλλίας προς τις τράπεζες – οι γάλλοι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων, με επικεφαλής τις Amundi και Axa, είναι από τους μεγαλύτερους στην περιοχή. Και προωθείται μέσω του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, η Autorité des Marchés Financiers (που ρυθμίζει τον κλάδο στη Γαλλία) και της Ευρωπαϊκής Αρχής Κινητών Αξιών και Αγορών (η ρυθμιστική αρχή της ΕΕ με έδρα το Παρίσι, στην οποία οι γάλλοι έχουν σημαντική επιρροή).
Η προσοχή εστιάζεται στους λεγόμενους κανόνες απονομής, στους οποίους η Βρετανία, οι ΗΠΑ και άλλα έθνη σε όλο τον κόσμο κάνουν χρήση για να επιτρέψουν σε εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων που είναι καταχωρημένες σε διάφορες χώρες της ΕΕ να «μεταβιβάσουν» την πραγματική διαχείριση κεφαλαίων πίσω σε κέντρα αριστείας όπως το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.
Η Esma και η AMF εξέφρασαν την ανησυχία τους για το γεγονός ότι οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων, πολλοί από τους οποίους είναι εγγεγραμμένοι στο Λουξεμβούργο και το Δουβλίνο, δεν θα πρέπει να είναι απλώς «ταχυδρομικές θυρίδες», με όλες τις λειτουργίες ανατεθειμένες στο εξωτερικό. Η εξελισσόμενη διακυβέρνηση της Esma θα μπορούσε να δώσει στη Γαλλία μεγαλύτερες εξουσίες επιρροής στον τομέα αυτό.
Η προώθηση μιας γαλλόφιλης ατζέντας δεν θα ήταν εύκολη. Πρώτον, θα υπάρξουν σημαντικές αντιδράσεις από άλλες χώρες της ΕΕ των 27, μεταξύ των οποίων το Λουξεμβούργο και η Ιρλανδία, οι οποίες επωφελούνται από το status quo και θα φοβούνται τη γαλλική εξουσία απόκτησης εγγραφών εταιρειών καθώς και δραστηριότητες διαχείρισης κεφαλαίων.
Δεύτερον, η ΕΕ θα πρέπει είτε να εγκαταλείψει τους κανόνες ανάθεσης σε παγκόσμιο επίπεδο, να διακινδυνεύσει σημαντικά την εξάρθρωση της ευρωπαϊκής διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων στη διαδικασία, είτε να επιβάλει έναν πολιτικά ανταγωνιστικό κανόνα που θα εμπόδιζε την ανάθεση στο Ηνωμένο Βασίλειο, αφήνοντας ρυθμίσεις με τις ΗΠΑ και αλλού.
Αλλά όπως φαίνεται να συνειδητοποιεί η Τράπεζα της Αγγλίας και η βρετανική κυβέρνηση, θα ήταν λάθος να είναι αισιόδοξες.
Η βιομηχανία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων της Βρετανίας και το σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο λίρες που διαχειρίζεται για κεφάλαια που εδρεύουν στο Λουξεμβούργο και το Δουβλίνο είναι ένα μεγάλο success story. Περίπου 100.000 άτομα απασχολούνται άμεσα και έμμεσα στον τομέα. Οι διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων αντιπροσωπεύουν χιλιάδες από αυτούς τους ρόλους και πολλοί από αυτούς θα μπορούσαν να πληγούν άμεσα από οποιεσδήποτε αλλαγές στους κανόνες εκχώρησης.
Περισσότερο από αυτό, όμως, η διαχείριση κεφαλαίων βρίσκεται στην καρδιά του οικοσυστήματος του City του Λονδίνου. Όπως αναμφισβήτητα το Παρίσι αναγνωρίζει πολύ καλά, εάν οι διαχειριστές κεφαλαίων αναγκαστούν να μετακομίσουν, οι επενδυτές που αγοράζουν και πωλούν τίτλους για λογαριασμό τους ενδεχομένως να χρειαστεί να τους ακολουθήσουν.
Η Esma έχει δίκιο να θέλει κανόνες που διασφαλίζουν ότι οι αρχές της τοποθεσίας και της εξουσιοδότησης δεν καταχρώνται και δεν θέτουν σε κίνδυνο τους τελικούς επενδυτές. Αλλά η χρήση των κανόνων για να ωφεληθεί η ανταγωνιστική θέση του Παρισιού έναντι του Λονδίνου θα απειλούσε να διαταράξει το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα στο σύνολό του.