Κανείς δεν περιμένει κάποια σημαντική είδηση από τη συνεδρίαση νομισματικής πολιτικής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ αυτή την εβδομάδα. Αυτό είναι ατυχές, διότι η Fed θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να προσφέρει περισσότερη στήριξη σε μια αμερικανική οικονομία που εδώ και καιρό αποτυγχάνει να πιάσει τους στόχους για την απασχόληση και τον πληθωρισμό.
Τον Ιανουάριο του 2012, η κεντρική τράπεζα καθόρισε ρητά το στόχο του πληθωρισμού στο 2%. Τα επόμενα επτά χρόνια, ο προτιμώμενος δείκτης τιμών καταναλωτή – ο δείκτης τιμών του υπουργείου Εμπορίου για τις προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες, εξαιρουμένων των τροφίμων και της ενέργειας- υπολειπόταν συνεχώς του στόχου αυτού:
Ο πληθωρισμός δεν είναι επαρκής
Αλλά και οι προσδοκίες της αγοράς για τον μακροπρόθεσμο πληθωρισμό ήταν επίμονα χαμηλές:
Πενιχρές προσδοκίες
Η απόδοση της Fed στην απασχόληση δεν ήταν πολύ καλύτερη. Ισχύει ότι το ποσοστό ανεργίας κυμαίνεται κοντά σε χαμηλά επίπεδα πολλών δεκαετιών. Αλλά υπολογίζει μόνο εκείνους τους ανθρώπους που αναζητούν ενεργά εργασία. Ένα ευρύτερο μέτρο -το ποσοστό των εργαζομένων ώριμης ηλικίας με θέσεις εργασίας- παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα. Διαμορφώνεται χαμηλότερα από τα υψηλά του 2000 και του 2007 για περισσότερο από 10 χρόνια:
Χωρίς πλήρη απασχόληση
Επομένως, η Fed υπολειπόταν –αρκετά θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς- τόσο του στόχου για τον πληθωρισμό όσο και της εντολής της για την απασχόληση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πώς μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση; Θα πρέπει να κάνει δύο βήματα.
Πρώτον, η Fed δεν θα έπρεπε να μειώνει τις τεράστιες ποσότητες ομολόγων που συγκέντρωσε στην προσπάθειά της να τονώσει την οικονομία μετά την τελευταία ύφεση. Αντ ‘αυτού, θα πρέπει να δεσμευτεί να αυξάνει τα πάγια που διακρατά κατά περίπου 4% ετησίως. Με τον τρόπο αυτό, καθώς η οικονομία θα αναπτύσσεται με την πάροδο του χρόνου, ο ισολογισμός της θα παραμένει αρκετά μεγάλος για να βοηθά στην καταπολέμηση ενδεχόμενων κινδύνων ύφεσης.
Δεύτερον, η Fed λέει συχνά ότι ορίζει τη νομισματική πολιτική με βάση τα εισερχόμενα οικονομικά δεδομένα. Τέτοιοι ισχυρισμοί μοιάζουν σαθροί αν εξετάσει κανείς το ιστορικό. Πρόσφατα δημοσιευμένα απομαγνητοφωνημένα κείμενα από τη συνεδρίαση νομισματικής πολιτικής του Ιουνίου 2013 δείχνουν ότι περισσότεροι από τους μισούς συμμετέχοντες πίστευαν ότι ο πληθωρισμός θα παρέμενε κάτω από το επίπεδο του 2% για τους επόμενους 30 μήνες. Όλοι θεωρούσαν ότι η ανεργία θα παρέμενε πάνω από 5,5%. Ωστόσο, ήταν ακριβώς σε αυτή τη συνάντηση που συμφώνησαν να αρχίσουν να συσφίγγουν την πολιτική ανακοινώνοντας την πρόθεσή τους να μειώσουν τις αγορές ομολόγων στο εγγύς μέλλον.
Η Fed θα πρέπει να αρχίσει στην πραγματικότητα να εξαρτάται από τα οικονομικά δεδομένα, παρά να λέει απλώς ότι το κάνει. Με μια επικείμενη επιβράδυνση να είναι πιθανή τόσο για τον πληθωρισμό των ΗΠΑ όσο και για την παγκόσμια ανάπτυξη, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει νε εξετάζει τη μείωση των επιτοκίων παρά την αύξηση τους.