Η αποτυχία τριών τραπεζών σε λιγότερο από ένα μήνα οδήγησε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αναρωτηθεί εάν χρειάζεται νέες εξουσίες για να αντιμετωπίσει τα αγωνιζόμενα πιστωτικά ιδρύματα.
Ορισμένα νέα εργαλεία μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμα, αλλά δεν είναι το βασικό. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η ΕΚΤ είναι η βούληση να αντισταθεί στην πολιτική πίεση και να ενεργεί αμέσως όταν είναι απαραίτητο.
Η πρόσφατη κρίση της Banco Popular, μια ισπανική τράπεζα, έδειξε ότι οι ρυθμιστικές αρχές των τραπεζών της ευρωζώνης μπορούν να ενεργήσουν γρήγορα όταν το επιλέξουν. Ωστόσο, η εκκαθάριση της Veneto Banca και της Banca Popolare di Vicenza, δύο ιταλικές τράπεζες, συνέβη μόνο μετά από μια παρατεταμένη και δαπανηρή καθυστέρηση. Τελικά, η ιταλική κυβέρνηση έπρεπε να δεσμεύσει μέχρι 17 δισεκατομμύρια ευρώ για να πείσει την Intesa Sanpaolo, ανταγωνιστική τράπεζα, να αποκτήσει τα καλά περιουσιακά στοιχεία των δύο τραπεζών.
Προφανώς, το ρυθμιστικό σύστημα εξακολουθεί να χρειάζεται δουλειά. Οι ευρωπαϊκές εποπτικές αρχές θέλουν να είναι σε θέση να αναγκάσουν τις τράπεζες να αυξήσουν τα αποθέματά τους και να αυξήσουν το κεφάλαιο όταν οι ρυθμιστικές αρχές το κρίνουν απαραίτητο. Ο λεγόμενος Ενιαίος Μηχανισμός Εποπτείας μπορεί ήδη να το ζητήσει, αλλά οι τράπεζες μπορούν συχνά να αγνοήσουν την απαίτηση. Οι ισχυρότερες εξουσίες θα μπορούσαν πράγματι να βοηθήσουν σε τέτοιες περιπτώσεις – αν και δεν θα κάνουν μεγάλη διαφορά με τα πιο επείγοντα προβλήματα, όπου οι τράπεζες βρίσκονται στον δρόμο προς την αποτυχία έτσι κι αλλιώς.
Εκεί, η ΕΚΤ πρέπει να επιτύχει ισορροπία. Θα πρέπει να ενεργήσει όσο το δυνατόν νωρίτερα για να αποφευχθεί η παράταση της κρίσης, η οποία θα αυξήσει μόνο το ενδεχόμενο κόστος. Αλλά πρέπει επίσης να βεβαιωθεί ότι μια τράπεζα «αποτυγχάνει ή ενδέχεται να αποτύχει», αλλιώς θα αντιμετωπίσει νομικές προκλήσεις από επενδυτές οι οποίοι θα χάσουν χρήματα όταν η τράπεζα τεθεί υπό εκκαθάριση. Στην πράξη, ασκείται επίσης πολιτική πίεση, στρέφοντας τη ζυγαριά προς την πλευρά της αδικαιολόγητης καθυστέρησης.
Η ΕΚΤ πρέπει να ρίξει το βάρος της ενάντια σε αυτό. Και θα πρέπει να κρατήσει κάτι άλλο στο μυαλό της. Η τραπεζική είναι ένας όλο και περισσότερο ανταγωνιστικός επιχειρηματικός κλάδος, ο οποίος διαταράσσεται από τις νέες αφίξεις και τις τεχνολογίες. Η αγορά συγχωρεί πιο δύσκολα από ό, τι πριν, έτσι η αλλαγή πορείας σε μια προβληματική τράπεζα είναι πιο δύσκολη από πριν. Οι εποπτικές αρχές θα πρέπει να είναι κατάλληλα προσεκτικές κατά την αναθεώρηση του επιχειρηματικού σχεδίου μιας τράπεζας που βρίσκεται στο χείλος της αποτυχίας, και θα πρέπει πάντα να επιμένουν μια προβληματική τράπεζα θα συγκεντρώνει όλο το κεφάλαιο που πιθανόν να χρειαστεί, αντί να συμβιβαστεί με λιγότερα.
Για να ληφθούν σωστά αυτές οι κρίσεις, θα χρειαστεί περισσότερο σαφήνεια και αποφασιστικότητα, παρά νέες εξουσίες.