Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχει ισοπεδώσει τα προσφερόμενα τραπεζικά επιτόκια ακόμη και για τις προθεσμιακές καταθέσεις, ενώ παράλληλα έχει περιορίσει δραστικά και τις αποδόσεις αρκετών άλλων εναλλακτικών επιλογών που προσφέρονταν στους αποταμιευτές.
Ειδικότερα, οι ετησιοποιημένες αποδόσεις των Εντόκων Γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου (ΕΓΕΔ) έχουν υποχωρήσει κάτω από το 2% και οι ΑΕΔΑΚ δυσκολεύονται πλέον να λανσάρουν στην αγορά -λόγω της ανόδου των τρεχουσών τιμών των ομολόγων που έχει μεσολαβήσει- Α/Κ τύπου Target Maturity (συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας) μέσω των οποίων άντλησαν προς διαχείριση πολλά δισ. ευρώ κατά τα τελευταία τρία χρόνια.
Όσο για τις προθεσμιακές καταθέσεις, γύρω στα οκτακόσια εκατ. ευρώ «πέταξαν» κατά το τελευταίο δίμηνο προς άλλες τοποθετήσεις (κυρίως προς τους λογαριασμούς ταμιευτηρίου), με πολλούς αποταμιευτές να θεωρούν πως με τόσο χαμηλά επιτόκια δεν αξίζει να δεσμεύουν τα χρήματά τους για έξι, ή και για δώδεκα μήνες.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, δεν είναι τυχαίο ότι η Αεροπορία Αιγαίου επιχειρεί να αντλήσει από το ευρύ επενδυτικό κοινό 250 εκατ. ευρώ μέσω επταετούς διάρκειας εταιρικού ομολόγου (τα ομόλογα δεν αποτελούν προϊόντα μηδενικού ρίσκου), με «κουπόνι» που θα κυμανθεί μεταξύ του 3,7% και του 4,05%. Παράλληλα, διαπραγματεύονται στο ταμπλό του ΧΑ και εταιρικά ομόλογα αξιόπιστων εταιρειών με μικρότερες λήξεις και με yields που προσεγγίζουν ή και υπερβαίνουν το 3%.
Γενικότερα, δεν είναι λίγοι εκείνοι επιλέγουν να αυξήσουν ως ένα βαθμό το επενδυτικό τους ρίσκο, προκειμένου να διεκδικήσουν αποδόσεις υψηλότερες από αυτές των ΕΓΕΔ και των τραπεζικών καταθέσεων.
Ορισμένοι για παράδειγμα τοποθετούνται σε σχετικά «σταθερές» (σε μακροπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα) μετοχές εταιρειών υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας που προσφέρουν ικανοποιητική μερισματική απόδοση (πχ ΟΤΕ, ΟΠΑΠ, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών).
Τα τραπεζικά δίκτυα με τη σειρά τους, προωθούν τη διάθεση μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων των θυγατρικών τους (ή και συνεργαζόμενων) ΑΕΔΑΚ μέσα από τη μέθοδο των περιοδικών καταβολών. Ειδικότερα, οι πελάτες (μέσω αυτόματης χρέωσης του τραπεζικού τους λογαριασμού) καταβάλουν χρήματα κάθε μήνα ή τρίμηνο, τα οποία κατευθύνονται για την απόκτηση μεριδίων ενός ή περισσότερων αμοιβαίων κεφαλαίων.
Στην πράξη, οι πελάτες «χτίζουν» μέσα από περιοδικές καταβολές ένα χαρτοφυλάκιο που μπορεί να έχει αμυντικό, μικτό ή και δυναμικό χαρακτήρα (ανάλογα με το συνδυασμό προσδοκώμενης απόδοσης και κινδύνου που επιλέγεται) και το οποίο αποσκοπεί:
- Πρώτον, στην επίτευξη υψηλότερων αποδόσεων σε βάθος χρόνου σε σύγκριση με τις τραπεζικές καταθέσεις.
- Και δεύτερον, στο μετριασμό του ρίσκου (και της προσδοκώμενης απόδοσης) λόγω των περιοδικών χρηματικών καταβολών.
Η διάθεση τέτοιων προϊόντων από τις τράπεζες κρίνεται σκόπιμη, καθώς αφενός προσφέρονται εναλλακτικές επενδυτικές επιλογές στους πελάτες τους και αφετέρου: α) Αυξάνουν τον όγκο εργασιών και τα έσοδα των θυγατρικών τους ΑΕΔΑΚ β) Απέναντι στο επιχείρημα του αυξημένου ρίσκου, μπορούν να αντιτείνουν ότι υπάρχουν διαφόρων ειδών χαρτοφυλάκια (βλέπε συνδυασμός αμοιβαίων κεφαλαίων) που μπορούν να δημιουργηθούν από τον ίδιο τον πελάτη και παράλληλα υπάρχει και το ψαλίδισμα του κινδύνου εξ’ αιτίας του συστήματος των περιοδικών καταβολών.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως υπάρχουν και μη τραπεζικές ΑΕΔΑΚ οι οποίες είτε έχουν ήδη ξεκινήσει να ακολουθούν το σύστημα της διάθεσης αμοιβαίων κεφαλαίων μέσα από περιοδικές καταβολές μετρητών (π.χ. η Alpha Trust, πρόγραμμα «ψιλά-ψηλά»), είτε σχεδιάζουν να το πράξουν στο μέλλον.