Θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από το αποτέλεσμα των συνομιλιών για να σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνασπισμού στη Γερμανία. Αλλά όχι μεγάλη.
Η κατάρρευση αυτών των συνομιλιών οδήγησε την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να ζητήσει νέες εκλογές, αν και δεν είναι δική της απόφαση να πάρει. Μια πιο εποικοδομητική προσέγγιση θα ήταν για τον πρώην εταίρο συνασπισμού της Μέρκελ, τους Σοσιαλδημοκράτες, να ενταχθούν στις διαπραγματεύσεις.
Μετά από μια ιστορική ήττα στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, το SPD αποφάσισε να πάει στην αντιπολίτευση. Το κόμμα παρερμηνεύει τη γενικευμένη δυσαρέσκεια με το status quo, το οποίο οι εκλογές επιβεβαίωσαν σαφώς, για λαϊκή υποστήριξη σε ένα αδιέξοδο. Αυτό είναι αυτό που το SPD προκαλεί, αρνούμενο τις συνομιλίες συνασπισμού.
Οι άλλες επιλογές της Γερμανίας απέχουν πολύ από τη βέλτιστη. Μια μειοψηφική κυβέρνηση θα μπορούσε να λειτουργήσει εάν οι Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ συνεργάζονταν με τους Πράσινους, για παράδειγμα, και ζητούσαν υποστήριξη από άλλα κόμματα σε ad-hoc βάση. Ωστόσο, μια αδύναμη και εύθραυστη κυβέρνηση θα αποτελούσε μια ακαταμάχητη ευκαιρία για εκμετάλλευση από το ακροδεξιό AfD. Οι νέες εκλογές, εν τω μεταξύ, θα χρονοβόρες, δαπανηρές και ίσως περίπου τόσο αποφασιστικές όσο η ψηφοφορία του περασμένου φθινοπώρου.
Βεβαίως, το να πειστεί ο ηγέτης του SPD Μάρτιν Σουλτς να δώσει στην κυβέρνηση συνασπισμού μια ακόμη ευκαιρία είναι ένα δύσκολο έργο. Το κόμμα περνάει ενός είδους κρίση ταυτότητας και έχει από καιρό αντιταχθεί στην ένταξη στην κυβέρνηση της Μέρκελ από τον Σεπτέμβριο. Και χωρίς αμφιβολία ένας νέος συνασπισμός με δύο αποδυναμωμένα κυρίαρχα κόμματα θα ήταν δύσκολος.
Αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε να αναζωογονήσουμε μια αποδεδειγμένη φόρμουλα σταθερότητας προτού διαμορφώσουμε μια μειοψηφική κυβέρνηση ή να προγραμματίσουμε μια νέα ψηφοφορία. Και δεδομένου ότι η συμμετοχή του SPD θα εμπόδιζε οποιαδήποτε από αυτές τις δυνατότητες, το κόμμα θα μπορούσε να βρεθεί με μεγαλύτερη επιρροή από ό, τι είχε στις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Η πολιτική κρίση της Γερμανίας ωχριά σε σύγκριση με τις αναταραχές που βιώνουν το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ. Και η πολιτική και οικονομική της δύναμη είναι τέτοια ώστε να μπορεί να αντέξει μια περίοδο αστάθειας. Ωστόσο, η αντιμετώπιση των πολλών δημοσιονομικών και άλλων πολιτικών προκλήσεων της ζώνης του ευρώ θα απαιτήσει τη σταθερή και εμπλεκόμενη ηγεσία της μεγαλύτερης χώρας της ηπείρου.