Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως φαίνεται, δεν σχεδιάζει να καταστήσει σαφείς τους στόχους της για τη βιομηχανία χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών μετά το Brexit.
Ένα έγγραφο θέσης σχετικά με το θέμα, το οποίο υποσχέθηκε στον κλάδο το φθινόπωρο, αναβλήθηκε επ’ αόριστον. Το City του Λονδίνου εξέφρασε την απογοήτευσή του. Οι τραπεζίτες, οι έμποροι, οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων και οι ασφαλιστές χρειάζονται σαφήνεια σχετικά με τους κανόνες που θα ακολουθήσουν μετά το Brexit μόλις ολοκληρωθεί η μεταβατική περίοδος. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να γνωρίζει τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Όσο όμως οι προτεραιότητές της παραμένουν αντικείμενο εικασιών, είναι δύσκολο να δούμε πώς η χρηματοπιστωτική βιομηχανία – η οποία απασχολεί 1 εκατομμύριο Βρετανούς – μπορεί να ενεργήσει με εμπιστοσύνη.
Ίσως η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να καταλήξει σε εσωτερική συναίνεση. Αυτό δε θα προκαλούσε έκπληξη, τα ζητήματα είναι πράγματι ακανθώδη. Δεν υπάρχει συμφωνία ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο που να περιλαμβάνει μια βαθιά και ολοκληρωμένη συμφωνία για τις υπηρεσίες. Αυτό συμβαίνει για κάποιο λόγο. Είναι μια απλή και τοπική διαδικασία να πιστοποιείται ότι τα εμπορεύματα πληρούν τα συμφωνημένα πρότυπα όταν διασχίζουν τα σύνορα. Με τις υπηρεσίες, οι ερωτήσεις είναι διάχυτες, λεπτομερείς και ποιοτικές. Ποια επαγγελματικά προσόντα πρέπει να γίνουν αποδεκτά, για παράδειγμα, από δικηγόρους ή οικονομικούς συμβούλους; Πότε πρέπει να επιτρέπεται στους ίδιους τους επαγγελματίες να διασχίζουν τα σύνορα για να παρέχουν την υπηρεσία;
Οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες είναι ιδιαίτερα δύσκολες επειδή τα ιδρύματα εκατέρωθεν των συνόρων, και όχι μόνο η παρεχόμενη υπηρεσία, πρέπει να συμμορφώνονται με οποιαδήποτε συμφωνία. Και η βιομηχανία είναι δυναμική, απαιτώντας τακτική επανεξέταση των κανόνων.
Αμέσως μετά την ψηφοφορία του Brexit υπήρχαν ελπίδες ότι τα θεσμικά όργανα της πόλης θα μπορούσαν να «διαβαίνουν» στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, όπως συμβαίνει τώρα. Αλλά αυτό θα απαιτούσε την ένταξη στον ΕΟΧ – και ως εκ τούτου ένα Brexit τύπου Νορβηγίας, στο οποίο το Ηνωμένο Βασίλειο θα γίνει καθαρός αποδέκτης κανόνων. Η «Νορβηγία μείον», δίνοντας στο Ηνωμένο Βασίλειο μεγαλύτερο έλεγχο της μετανάστευσης, θα ήταν επιθυμητή. Με εξαίρεση αυτού του ελέγχου, η επιλογή της Νορβηγίας είναι πιθανώς μια πολιτική αδυναμία για το Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, η απομάκρυνση της ελεύθερης κυκλοφορίας είναι πιθανό να αποτελέσει πολύ μακρινή για την ΕΕ.
Η δημιουργία κεφαλαιοποιημένων θυγατρικών στην ΕΕ θα αποτελούσε μια δαπανηρή και αναποτελεσματική λύση που θα έθετε τα θεσμικά όργανα του City στο έλεος των τοπικών ευρωπαϊκών ρυθμιστικών αρχών.
Η τελική επιλογή είναι μια μορφή «ισοδυναμίας», όπου αμφότερες οι πλευρές αναγνωρίζουν τα ρυθμιστικά καθεστώτα των άλλων ως επαρκείς και σφυρηλατούν τις διαφορές με πολυεθνικούς οργανισμούς, όπως το υπάρχον σώμα εποπτών. Η ισοδυναμία ισχύει, για παράδειγμα, για τις ΗΠΑ σε κέντρα εκκαθάρισης παραγώγων.
Γιατί να παραιτηθεί η ΕΕ από κάθε μέτρο ή από τον ρυθμιστικό έλεγχο της χρηματοδότησης; Επειδή η ευρωπαϊκή βιομηχανία ενδιαφέρεται για μια ενοποιημένη, βαθιά και ρευστή αγορά προϊόντων από παράγωγα επιτοκίων προς δάνεια εταιρειών. Αυτό υπάρχει μόνο στο Λονδίνο τώρα. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί μπορεί να πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να αναπαραχθεί αλλού, αλλά αυτό θα πάρει πολλά χρόνια και ίσως να μην λειτουργήσει μέχρι τότε. Εναπόκειται στους διαπραγματευτές της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου να καταστήσουν σαφές αυτό το σημείο, επιδεικνύοντας παράλληλα την προθυμία να δώσουν έδαφος σε ορισμένους τομείς του εμπορίου αγαθών με αντάλλαγμα την ισοδυναμία για τους χρηματοπιστωτικούς τομείς με την υψηλότερη προτεραιότητα, όπως η διαχείριση περιουσιακών στοιχείων και η εκκαθάριση των παραγώγων με βάση το ευρώ.
Η ισοδυναμία απαιτεί οι κανονισμοί του Ηνωμένου Βασιλείου να παραμείνουν σε γενικές γραμμές σύμφωνοι με τους κανόνες της ΕΕ, ακόμη και αν αφήσουν χώρο για συγκεκριμένες αποκλίσεις, πχ όσον αφορά τα ανώτατα όρια στα μπόνους. Δεν θα υπάρχει Σιγκαπούρη στον Τάμεση. Μπορεί επίσης να απαιτείται ευελιξία στις πληρωμές προς την ΕΕ. Το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε ότι είναι πρόθυμο να συμβάλει λογικά για να παραμείνει εντός των ρυθμιστικών καθεστώτων που διέπουν τις αερομεταφορές, την πυρηνική ενέργεια και την ιατρική. Θα πρέπει να είναι έτοιμο να το πράξει και στην περίπτωση της χρηματοδότησης, μιας από τις καθοριστικές του βιομηχανίες.